L.T.: To są dwa powiązane pomiędzy sobą dokumenty, które umożliwiają obywatelom państw trzecich legalny pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w określonym celu (nauka, praca, działalność gospodarcza itp.). Dokumentem pierwotnym jest Decyzja o udzieleniu zezwolenia na pobyt…, na podstawie której wydawana jest sama karta pobytu (plastik).

L.T.: W przypadku, gdy karta pobytu (decyzja o wydaniu zezwolenia na pobyt czasowy) została wydana w celu podjęcia pracy na terenie Polski, nie trzeba zmieniać samej karty, ale (!) należy zmienić ww. Decyzję.

Istnieją jednak wyjątki: pewne kategorie obywateli Ukrainy, o których mówi ustawa „O pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego kraju” (Dz.U. z 2013 r., poz. 103).

L.T.: Tak, możesz to zrobić pod warunkiem uzyskania odpowiednich zezwoleń na pobyt przez wszystkich członków Twojej rodziny (standardowe procedury).

L.T.: Nie. Krąg osób, którym może być udzielone zezwolenie na pobyt stały jest bardzo ograniczony do kilku kategorii, wśród których nie ma inwestorów ani właścicieli nieruchomości nie zależnie od ich wartości.

L.T.: Osoba posiadająca polskie pochodzenie potwierdzone wydaniem jej Karty Polaka może ubiegać się o obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej po spełnieniu szeregu dodatkowych wymagań.

L.T.: Czas pobytu w kraju nie jest jedynym aspektem decydującym o pozytywnym rozpatrywanie wniosku o nadanie obywatelstwa Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy spełnić nie tylko pewne wymagania kwalifikacyjne przewidziane przez polskie prawodawstwo, ale także podjąć szereg dodatkowych działań we wskazanych okresach legalnego pobytu w Polsce bądź na terytorium innych państw członkowskich UE.

L.T.: Należy wskazać dwie główne zasady przy których powstaje obowiązek cudzoziemca odprowadzać podatek dochodowy w Polsce t.j. nabycie rezydencji podatkowej.

Pierwszą zasadą jest pobyt w Polsce powyżej 183 dni, ale (!) nie nieprzerwanie, a łącznie wszystkie okresy pobytu w ciągu roku (01.01-31.12).

Drugą zasadą jest „przeniesienie centrum interesów życiowych” do Polski to jest na przykład: przeniesienie do Polski swojej rodziny; powiązania gospodarcze – główne źródła dochodów podatnika; posiadanie inwestycji, nieruchomości i ruchomości, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itp.).

L.T.: Założenie osoby prawnej (firmy) jest najbardziej powszechnym sposobem legalnego prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przez obywateli państw trzecich. Oprócz tego, poszczególne nieliczne kategorie obcokrajowców mogą również zarejestrować indywidualną działalność gospodarczą w Polsce (jednoosobowa działalność gospodarcza) lub skorzystać z nierejestrowanej działalności.

L.T.: To zależy od formy prawnej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Rejestr firm jest prowadzony przez Krajowy Rejestr Sądowy; dane dotyczące osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą są dostępne w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Jedna z tych dwóch baz danych zawiera kluczowe informacje o podmiotach prowadzących działalność gospodarczą w Polsce. Dodatkowo można też zasięgnąć informacji do bazy UE – VIES, w przypadku jeśli kontrahent jest czynnym podatnikiem VAT UE.

L.T.: Tzw. „Estoński CIT” – jest to forma opodatkowania dla osób prawnych prawa polskiego. ” Estoński CIT” kwestią tylko wyboru, – to szereg obligatoryjnych wymagań dla firm po spełnieniu których osoba prawna może dokonać wyboru tej formy opodatkowania.

Biorąc pod uwagę wprowadzenie szeregu zmian do podatkowego systemu Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzone przez „Nowy Polski Ład” i wiele z nich nie znalazło praktycznego zastosowania z powodu pewnych sprzeczności bądź nieścisłości (w tym też „Estoński CIT”), prace legislacyjne nadal trwają i według opinii biegłych rewidentów należy powstrzymać się z wyborem „Estońskiego CITu”.

L.T.: Tak, można. Przy czym należy pamiętać o parę istotnych pytań:

1. legalnym sprowadzeniu ww. przedmiotów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. potwierdzenia ich dokładnej wartości;
3. ilości udziałów w kapitale zakładowym, które zostaną przez te przedmioty pokryte.

L.T.: Naruszenia przepisów o ruchu drogowym i naruszenia przepisów które skutkują wydaniem obcokrajowcu decyzji o obowiązaniu do powrotu (deportacja), to zupełnie różne tematy.

Wskutek naruszenia przepisów prawa ruchu drogowego wystarczy przyznać się do winy (jeśli taka istnieje z Twojej strony) i dobrowolnie poddać się karze (zazwyczaj to grzywna pieniężna) wyjątek dotyczy przestępstw o których mowa w przepisach Kodeksu Karnego).

Natomiast podstawą do deportacji, z reguły są:

1. nielegalny wjazdy/pobyt w Polsce;
2. nielegalne wykonywanie pracy.

Dokładniejsza odpowiedź na to pytanie wymaga analizy szczegółów sytuacji.

L.T.:  Cudzoziemiec, który dobrowolnie nie wykona decyzhi, tj. nie wyjedzi z terytorium RP/pozostałych państw obszaru Schengen  w terminie wskazanym w decyzji, podlega jej przymusowemu wykonaniu.